Meer dan begraven en cremeren?

Lang was begraven dè (wettelijke) vorm van lijkbezorging. In de vorige eeuw kwam daar cremeren bij. En nu? In het kader van de herziening van de Wet op de lijkbezorging wordt ook gekeken of nieuwe vormen van lijkbezorging mogelijk en wenselijk zijn. Zo als resomeren en veraarden.

De technische term voor resomeren is alkalische hydrolyse: het lichaam lost op in een waterige oplossing van kaliumhydroxide, een loog. In een afgesloten vloeistoftank bij een temperatuur van 180 °C, en onder verhoogde druk, neemt dit proces zo’n drie uur in beslag (ongeveer twee keer zo lang als een crematie). Wat overblijft is een sterk basische vloeistof en het zacht geworden skelet. De botten worden gedroogd en vermalen tot een wit poeder, vergelijkbaar met de asresten na een crematie.

Bij veraarden (ook wel aangeduid als humaan composteren) wordt het lichaam van de overledene in een bed gelegd met hooi en stro gelegd. Daarin bevinden zich micro-organismen die het lichaam verteren en omzetten in compost (voedzame aarde). Door dat proces in gecontroleerde omstandigheden te laten plaatsvinden, duurt het maar zo’n veertig dagen.