Uitvaren in coronatijd: Bianca Schrijen wast desnoods haar stoffen mondkapjes

Bij Schrijen werken medewerkers die gasten ontvangen met mondkapjes op. De voorraad beschermingsmiddelen wordt zorgvuldig op peil gehouden, desnoods met zelfgemaakte middelen. “Bescherming van het personeel gaat nu boven alles,” zegt Bianca Schrijen. En verder lopen ze het vuur uit de sloffen om iederéén, ook nu, goed afscheid te laten nemen.

Bianca Schrijen (drie uitvaartcentra en een crematorium, in Boxmeer, Cuijk en Gennep) zag de coronagolf aankomen en bestelde al vroeg beschermingsmiddelen. “Ik zag dat in China iedereen met mondkapjes op liep en dacht ‘dat komt hier ook’. Ik heb ze toen meteen besteld.” Daarnaast maakt ze zelf desinfectievloeistof, schorten en mondkapjes.

Al sinds carnaval staan er bij alle ingangen handpompjes met desinfecterende handgel. Als die moeilijk leverbaar is maken ze een desinfectievloeistof van pure alcohol, aloë vera gel en een paar druppels etherische olie. Ook liet Schrijen twee dames mondkapjes maken en plaatste ze op Facebook een oproep voor persoonlijke beschermingsmiddelen. “Net als in de zorg, moeten wij ons goed beschermen. We moeten er staan als het nodig is.”

Schrijen zorgt dat ze de voorraad beschermingsmiddelen tip top in orde heeft. “Ik heb wegwerp- en wasbare mondkapjes, schorten, overalls en lakens. Als er tekorten dreigen te ontstaan kunnen we de stoffen varianten wassen en hergebruiken. We kunnen bezoekers daarom ook altijd mondkapjes aanbieden.

Medewerkers mogen mondkapjes en handschoenen dragen, als ze zich daar prettiger bij voelen. En dat doen ze. “Iedereen die in contact komt met gasten, draagt hier mondkapjes en handschoenen. Tenslotte kan iedereen besmet zijn. Op kantoor werk ik ook met handschoenen aan.” Het lijkt goed te helpen want nog geen van de vijfentwintig medewerkers is besmet.

“Eén medewerkster hebben we naar huis gestuurd,” vertelt Schrijen. Haar man had een longontsteking en zij hoestte. Ze is nu twee weken thuis, weer beter en begint volgende week weer. “Bescherming van het eigen personeel gaat nu boven alles.” Dat uit zich niet alleen in de zorg voor voldoende persoonlijke beschermingsmiddelen maar ook in het uiten van waardering in deze moeilijke tijden. “We hebben ze bijvoorbeeld een bosje tulpen gegeven, en ik heb ze bemoedigend toegesproken en laten weten hoe trots we op ze zijn. Zij staan er toch maar steeds. Ons motto is: ‘Zorg goed voor jezelf. Wij moeten gezond blijven, dan kunnen we ook goed voor anderen zorgen’.”

“Alleen vandaag kregen we al 7 meldingen; we hebben nu 25 uitvaarten onder handen,” somt Schrijen op, om in rap tempo te vervolgen: “Anders doen we gemiddeld zo’n 24 uitvaarten per maand, in maart hadden we er 37.” Bij Schrijen maken ze zich geen zorgen dat ze het werk niet aan zullen kunnen. “Bij een griepepidemie kan het net zo druk zijn,” klinkt het nuchter.

“Anders dan BGNU adviseert, doen wij de regelgesprekken niet via beeld- of videobellen,” aldus Schrijen. “Waarom zouden we de mensen hier wel ontvangen voor een rouwbezoek of uitvaart en niet om te regelen?” Ze mogen maar met zijn tweeën, hooguit drieën komen, en de stoelen worden 1, 5 meter uit elkaar gezet. “Na afloop ontsmetten we alles wat ze hebben aangeraakt. Families zijn heel blij dat ze mogen komen en niet alles via een beeldscherm hoeft.”

Bij Schrijen baren ze wel thuis op, maar verzorgen doen ze in het eigen rouwcentrum. “We willen alles onder controle houden,” legt Schrijen uit. Overledenen gaan eerst 24 uur in de koeling en worden dan pas verzorgd. “Bij een thuisopbaring brengen we ze daarna weer terug.”

“Als jij de laatste weken van je moeder niet bij haar zou kunnen zijn, dan wil je toch ook afscheid van haar nemen?” vraagt Schrijen. De Brabantse onderneming vindt dat iedereen afscheid moet kunnen nemen. Ook een partner die in quarantaine zit. “Als die zich goed beschermt, met een mondkapje en handschoenen – die kunnen wij hem of haar geven – is er immers geen noemenswaardig besmettingsgevaar.”

“Het risico op besmetting in een winkel is vele malen groter dan bij ons. Je weet dáár nooit wie die krop sla die je in je wagentje legt al heeft aangeraakt.” Bovendien, redeneert Schrijen, blijven besmette mensen niet altijd weg van uitvaarten. “Als ze willen komen, zeggen ze toch gewoon niet dat ze koortsig zijn of corona hebben.” Ze besluit: “Angst mag niet regeren, je moet altijd logisch blijven nadenken.”