Uitvaren in coronatijd: Gert de Wal verdeelde het personeel in twee teams

In Groningen is nog nauwelijks corona. Maar sinds een paar weken wordt er in uitvaartcentrum en crematorium Oost-Groningen uit voorzorg gewerkt in twee gescheiden teams. Manager Gert de Wal: “Om het risico op uitval van personeel zoveel mogelijk te verkleinen.”

Zodra de coronabeperkingen duidelijk werden – geen catering meer en groepen van maximaal dertig mensen – stelde Gert de Wal van uitvaartcentrum en crematorium Oost-Groningen een personeelsrooster op basis van twee teams. Er werken steeds vier mensen in het gebouw.

Een team bestaat uit een administratief medewerker, een ovenist, een aulamedewerker en een koffiedame. Die laatste is ‘omgeschoold’ tot ontsmettingsdame. “Koffie schenken we uiteraard niet meer,” zegt De Wal, “de dames maken nu met een desinfecterend middel alles schoon wat nabestaanden hebben aangeraakt: zitplaatsen (vooral de leuningen), deurklinken en toiletten. Als de nabestaanden in de aula zijn, ontsmet de ‘ontsmettingsdame’ de ontvangstruimte, en als de gasten het crematorium verlaten hebben, maakt ze de aula schoon.” Bijkomend voordeel: zo draaien de koffiedames toch nog regelmatig een dienst mee.

Mocht er iemand binnen een team besmet raken en zijn collega’s infecteren, dan weet je in elk geval zeker dat je nog een ploeg mensen beschikbaar hebt. De teams werken om de dag. Zelf werkt De Wal ook om de dag op kantoor. De andere dag werkt hij thuis. “Wel even wennen.”

Verder is het advies in Oost-Groningen: bij verkoudheid thuis blijven. Nee, het ziekteverzuim is niet toegenomen. “Twee medewerkers zijn een tijdje thuis gebleven met verkoudheidverschijnselen, maar inmiddels weer aan het werk.”

In de aula hebben ze in Winschoten de voorste drie bankjes laten staan. Uit elkaar. Daar kunnen maximaal drie (directe) familieleden per bankje plaatsnemen. “In de rijen daarachter hebben we stoelen weggehaald. De stoelen staan er nu met anderhalve meter tussenruimte. “De mensen zijn er goed aan gewend om die afstand te bewaren,” merkt De Wal. Ook komen er geen groepen met meer dan dertig mensen. “Dat is geen enkel probleem.” Wel vindt de locatiemanager dat uitvaartleiders de voorgeschreven afstand soms beter zouden moeten bewaken.

Er hangen op diverse plekken bordjes met het verzoek om anderhalve meter afstand te bewaren. “Daarnaast is het een taak van de uitvaartverzorger om die RIVM-richtlijn te handhaven,” zegt De Wal.

Uiteraard nemen de medewerkers de voorgeschreven voorzorgsmaatregelen in acht bij het verzorgen en verplaatsen van overledenen. Maar in het contact met nabestaanden zien ze er zo gewoon mogelijk uit. “Afstand houden is het allerbelangrijkst, verder doen we zo gewoon en gastvrij mogelijk.” Toch blijft het lastig om geen handen te schudden. “Het zit zo in je gewoontesysteem!”

Voor het crematorium is het wel zuur, dat de net verbouwde koffiekamer – ‘we zijn vijf maanden gesloten geweest’ – voorlopig niet gebruikt mag worden. Althans, niet om te serveren. “We gebruiken hem nu als ontvangstruimte,” zegt De Wal, “dan presenteren we hem in elk geval wel.”

Inhaalplechtigheden verwacht De Wal niet veel. “We beraden ons nog of we als het straks weer mag individuele herdenkingen gaan aanbieden of vormen van gezamenlijk herdenken.” Tot nu toe signaleert de manager nog geen vraag naar individuele mogelijkheden om later in groter verband te herdenken.

Wel ziet de locatiemanager een grote toename in meekijken via livestream. “Dat gebeurt nu een op de drie keer.” Een toename in het aantal overlijdens is er in Oost-Groningen nog niet. Omdat de diensten minder bezocht zijn en er geen condoleances zijn, is het dus aanmerkelijk rustiger dan gebruikelijk in het crematorium.

“We hadden tot zover pas één sterfgeval door corona. Die persoon was in ons uitvaartcentrum opgebaard. De nabestaanden hadden geen dienst, ze hebben alleen afscheid genomen,” vertelt De Wal. “We hopen dat ‘Brabantse’ toestanden ons bespaard blijven,“ besluit De Wal, “maar komt het hier ook, dan zijn we erop voorbereid.”